Het Levenselixer - deel I
We mogen er laatdunkend over doen, dat middeleeuwse gezoek naar het levenselixer, we hebben het toch al lang uitgevonden: we gaan immers niet meer dood, maar herklonen onszelf tot in de eeuwigheid.
Maar in het oude China, nou, of ze er daar geestdriftig op zoek naar waren! Vòòr wij de cryptische geheimen van hun bevindingen prijsgeven, alvast een voorproefje in de vorm van een anekdote. Ditmaal uit de Zhanguo ce (Plannen der Strijdende Staten, een leerboek voor de kunst van het ompraten). En niks middeleeuws! We spreken anno 300 v. Chr.Het levenselixer
'Aan de koning van Chu werd een levenselixer aangeboden. Een lakei nam het in ontvangst en bracht het binnen het paleis. Onderweg kwam hij de hoofdboogschutter tegen die hem vroeg: "Kan dat geslikt worden?", en de lakei antwoordde: "Ja hoor." Daarop pakte de hoofdboogschutter het middel af en slikte het weg. De koning, razend, stuurde iemand om hem een kopje kleiner te maken, maar de hoofdboogschutter op zijn beurt stuurde iemand om te proberen de koning op andere gedachten te brengen met de volgende argumenten: "Ik vroeg aan de lakei of het geslikt kon worden en het kon, daarom heb ik het geslikt. Dan ben ík toch niet schuldig, maar de lakei? Bovendien als iemand u een levenselixer aanbiedt, ik slik dat en u doodt mij, dan was dat eerder een doodselixer. én u doodt een onschuldige, én u maakt duidelijk dat u bedrogen werd."
De koning zag toen af van de executie.'
In onze zoektocht naar het levenselixer is dit knap staaltje spreekvaardigheid natuurlijk een magere oogst. Door de overtuigingsmanoeuvre van de Hoofdboogschutter weten we nog niet of het elixer werkt.
Voor het recept (lees: 'de recepten', het zijn er waarachtig meer) van het echte levenselixer is nog enig geduld verreist; ze staan onder slot en grendel bij een Cerberus van het Sinologisch Instituut die erop zit te broeden en in het gezicht spuugt van iedereen die ze probeert te bemachtigen.
We zijn open voor suggesties van overredingstaktiek om hem te vermurwen.
Liva Elders