Euthanasie

Wie dit column "Euthanasie" heeft gelezen weet dat wij in Uitvaartcentrum Elders pal achter de euthanasiewetgeving staan.

Niet omdat het ons meer klanten oplevert, maar omdat we in de praktijk merken dat het werkt: er wordt gebruik, en geen misbruik, gemaakt van de mogelijkheid. We maken situaties mee waar de patiënt aan het einde van zijn latijn is, niet meer kan en daardoor niet meer wil, niet meer kan willen. Situaties waarin, als ze katten betrof en geen mensen, de dierenarts ze barmhartig zou laten inslapen, uit begrip voor de zinloosheid van dit lijden.

Onze doelgroep is echter zo kleinschalig dat we onze bevindingen nooit konden staven. Nu kan het wel: het Nederlands instituut voor onderzoek in de gezondheidszorg (op onnavolgbare wijze afgekort tot NIVEL), heeft zojuist de resultaten van zijn Continue Morbiditeits Registratie Peilstations, een jarenlang onderzoek naar de praktijk van euthanasie, in het British Journal of General Practice gepubliceerd.

Sinds de invoering in 2002 van de "Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding" is het aantal meldingen weliswaar iets toegenomen, maar het aantal aanvragen niet. De angst van velen voor een explosieve toename van al dan niet gegronde verzoeken tot euthanasie blijkt dus onterecht. De argumenten van opponenten dat "dood op verzoek" misbruik uitlokt doordat ouderen van dagen worden opgeofferd aan de gemakzucht van het nageslacht kunnen we naast ons leggen. Euthanasie werkt. Het is een zegen voor de doodzieke medemens.


Wereldwijd is euthanasie nog taboe. In andere landen kun je heel langzaam creperen met afgrijselijke pijnen: aan Gods wil wordt niet getornd. Zo niet in Nederland, waar men zulke moeilijke kwesties niet uit de weg gaat, maar pragmatisch oplost. Een goede reden om trots op Nederland te zijn.