Rouw

"The death of a child is an event from which a parent does not recover: life is never quite the same again, nor should it be, for now it incorporates an unnatural event. We do not expect to outlive our children, nor do we want to. On the other hand, life must go on, if only for the sake of those who are left, and, what is more, it is our duty to learn to enjoy it again. For what do we regret for those untimely dead but the opportunity to live with enjoyment? If we are to give proper meaning and honour to their death, and our grief, we must enjoy the life we, and not they, are priviliged to have, and live thereafter properly and well, without wrangling or rancour."
Fay Weldon, The lives of men

“The reality is that you will grieve forever.
You will not ‘get over’ the loss of a loved one;
you will learn to live with it.
You will heal and you will rebuild yourself
around the loss you have suffered.
You will be whole again but you will never be the same.
Nor should you be the same nor would you want to.”
Elisabeth Kübler-Ross & David Kessler, On Grief and Grieving

Als iemand overlijdt moeten we de tijd en de ruimte krijgen om het verlies te verwerken. Soms gaat dat niet vanzelf. Soms voelen we ons alleen op de wereld met ons verdriet. Soms is hulp van buitenaf nodig, door deskundigen of door contact met lotgenoten. Dat kan op verschillende manieren. Er bestaan lotgenotengroepen, praatgroepen, chatrooms, herdenkingsbijeenkomsten.


Als het gaat om kinderen, kunt u beginnen met:
  • Stichting Nooit Voorbij
  • Rouw bij kinderen op Uitvaart.nl
  • In-de- wolken.nl van Dr. Riet Fiddelaers-Jaspers
  • Stichting Achter de Regenboog: Een quote uit deze site: 'Ik zou willen dat we naar de hemel konden bellen. Dan zou ik papa kunnen vragen waarom hij zichzelf dood heeft gemaakt.' Meisje van 8 jaar.
  • Bij de dood van een kind: Stichting lieve engeltjes.
  • Herinnerdingen.nl een site van Villa Achterwerk en Stichting Achter de Regenboog waar kinderen hun vrienden en familieleden die overleden zijn kunnen gedenken.
  • The Neverending Story/Het Oneindige Verhaal boek van Michael Ende, ook verfilmd en op DVD verkrijgbaar. Moeder overlijdt, kind vlucht in dromenland. Schoolresultaten lopen terug, vader gebiedt zoon om beide benen op de grond te houden cq zijn moeder te vergeten, en hard te werken op school. Zoon ongelukkig, bemachtigt magisch boek waarin fantasiewereld bedreigt wordt. Op een gegeven moment wordt duidelijk dat het om zijn eigen innerlijke wereld gaat die aan het verdorren is, en dat het boek "interactief" is (het verhaal is nota bene in 1979 geschreven). De harmonie keert pas terug als het kind de naam van zijn moeder hardop roept, en het belang aanvaardt van de verbeelding. De verfilming van het boek is ook mooi en geschikt voor kinderen die het boek (nog) niet kunnen lezen.

In de hele wereld zetten mensen op de gedenkdag voor overleden kinderen (elke tweede zondag in december) om 19.00 uur een brandende kaars voor hun raam. Zo worden de kaarsen in de ene na de andere tijdzone telkens een uur na elkaar aangestoken, zodat een symbolische band van licht de hele wereld omspant.