Buchenwald

Morgen 'vieren' wij de bevrijding van kamp Buchenwald, op 11 april 1945. Op begraafplaats De Nieuwe Ooster staat een monument daarvoor opgericht. Jaarlijks, zoals morgen, ga ik daar bloemen leggen samen met een representant van De Nieuwe Ooster. Zo houden wij ietwat ongedwongen de traditie, en de herinnering, levend.

Stichting 1940/ 1945 doet er niets meer aan en het comité van Oud Buchenwalders heeft zichzelf opgeheven, waarschijnlijk omdat alle leden inmiddels vertrokken zijn naar de eeuwige jachtvelden.

Mijn (Liva's) opa zat ook in het kamp. Hij was niet Joods, wel verzetsleider van maquisards in de bergen van Frankrijk, en lid van de Parti Communiste (de comitéleden vonden dat laatste weer niet OK maar dit terzijde).
Op 10 april voelden de Duitsers de hete adem van de bevrijders en evacueerden het kamp. Mijn opa woog nog maar 35 kilo's. Hij kon niet ver lopen. Zijn maatjes hebben hem nog geprobeerd te ondersteunen, maar dat trok de aandacht van de bewakers. Hij kreeg een nekschot en overleed in de berm. Zijn lijk is in een massagraf begraven.

Dus geen officieel comité meer. Dat is niet mooi. Buchenwald is apart als concentratiekamp, omdat daar de politieke gevangenen, homo's, gehandicapten, Polen en andere Oost-Europeanen, Jehova's getuigen, zigeuners, etc maar ook 'gewone' criminelen werden gestuurd. Dat zijn wellicht minderheden in de zuiveringsplannen van de nazi's, waar je niet vaak over hoort in dit verband.

Ook naar de moslims toe, die zich ongevoelig kunnen tonen voor de Jodenvervolging omwille van loyaliteit met Palestina, is het belangrijk om te benadrukken dat de zuiveringsplannen van de nazi's veel breder waren. Maar sowieso is het goed om dit niet te vergeten.

Gelukkig heeft De Nieuwe Ooster een monument!

NB: Voor wie zich geroepen voelt: zondag 11 april 10 uur bij het Buchenwaldmonument op De Nieuwe Ooster begraafplaats.